trzepać się

См. также в других словарях:

• trzepać się – trzepnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ludziach: uderzać siebie samego, bić siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzepać się po głowie. Trzepnąć się w kark. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …   Słownik języka polskiego

• trzepać kapucyna — (O męјczyјnie) Onanizować się Eng. (Of a man) To masturbate …   Słownik Polskiego slangu

• trzepać konia — (O męјczyјnie) Onanizować się Eng. (Of a man) To masturbate …   Słownik Polskiego slangu

• trzepotać się – zatrzepotać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szamotać się, rzucać się, wykonując szybkie, gwałtowne ruchy; miotać się, trzepać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby trzepotały się na piasku. Ptak zatrzepotał się w gałęziach drzewa …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzepnąć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trzepać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zleżeć się — dk VIIb, zleżeć sięży się, zleżeć siężał się rzad. «zniszczeć, zepsuć się od długiego leżenia; zbić się, skawalić się wskutek długiego leżenia (zwykle bez dostępu powietrza)» Przewietrzać, trzepać ubranie, żeby się nie zleżało. Siano w stogu się… …   Słownik języka polskiego

• trzepotać — ndk IX, trzepotaćoczę (trzepotaćocę), trzepotaćoczesz (trzepotaćocesz), trzepotaćocz, trzepotaćał «poruszać się szybko albo wykonywać czymś szybkie ruchy, często powodujące szelest, szum» Trzepotać powiekami, rzęsami. Ptak trzepocze skrzydłami.… …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• język — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silnie umięśniony narząd występujący na dnie jamy ustnej kręgowców, mieszczący narządy smaku (kubki smakowe), odgrywający ważną rolę przy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień